Author Archives: Txema Arinas

  MOZKORRA -Ama? Bai, aterpean gaude. Non? Ba, esan nizuna, Aralar ingurukoan. Hori non dago? Mendian, non bestela! Zarata, zer zarata? Haizea da, oso gogor ari du. Tira ba, ama, moztu behar dut, txanponak bukatzen ari zaizkit.  Oporretatik bueltan hitz … Continue reading →

Ikusi dut hainbat aldiz Hasier Etxeberria zenak Sautrelan Danela Sarriugarteri egindako elkarrizketaren bideoa, Lucia Baskaran idazleak harrotu zituen hautsetakoa. Edo are zehatzago esanda, Etxeberriak Sarriugarteri bere Erraiak liburua autobiografikoa ote den galdetzen dionean istorioaren gordintasuna dela kausa.  “Esan dugu: gordintasuna, … Continue reading →

Honako honek ez du inolako kritikarik izan nahi, ezin da izan inondik inora. Laudorio garbi bat egin behar diot  Iñigo Aranbarriren aurreneko ipuin bilduma honi, ez baitago nire aldetik ezer txarrik edo okerrik nabarmendu beharrik, ipuinok borobilak direlakoan bainago. Izan … Continue reading →

Zergatik idazten ditut inork irakurtzen ez dituen liburu kaskarrak eta hutsalak? Ziurrenik nire biziaren momentu batean zer kontatua nuela uste egin nuelako, agian sinetsi ere bai. Eta zer dela eta halakorik otu zitzaidan? Bada, txikitandik asko irakurri dudalako, nire gurasoenean … Continue reading →

 Araba zein Gasteizko gauzetaz ari da Edu Zelaieta idazlea Pamielak argitaratutako texu sorta honetan. Asmoa ordea haren txokotik gauzak jorratuz “mundutik mundua” idaztea da, hau da, Fernando Pessoari bertsoei kasu egitea:  “Da  minha aldeia vejo quanto da se poder ver … Continue reading →

  -Nire liburuak aspergarriak direla, errepikakorrak, neurriz gainekoak, maltzurregiak? Beti ari naizela dena kritikatzen, denak debalde larrutzen ditudala? Austria gorrotatzen dudala? -Ba, begira bestela zuri buruz esan ohi dutena. -Ondo ba, hurrengoan nire txakurrari buruz liburu bat idatziko dut!   … Continue reading →

  Ez da nobela batere arina Benat Sarasolaren aurreneko hau, ez behintzat nobelan betiko nondik norako narratibo klasiko edo maiztuegiak, sarrera-korapilo-bukaera/ondorioa, ohituraren poderioz bilatzen dutenentzat, nobelak hasieratik eta nahitaez harrapatu behar dituelakoan daudenentzat, nobelak ezer baino lehen eta ezinbestez dibertitu … Continue reading →

Bi andrazkoen hilketen atzean inolako trama taxuzkorik ez dago, senar eta suhi hiltzailearen trikimailu lardaskagarri eta benetan barregarri bat baizik (emaztea eta amaginarreba akabatu eta gero bere lantegira jo egin zuen, bertan sute bat sortu eta bere burua zango batetik … Continue reading →

Badira urte batzuk Euskadi Literatura Saria eman ziotela Iñigo Roqueri Antonio Lobo Antunesen “Gauzen Ordena Naturala” itzulpenarengatik. Ez dut euskarazko bertsoia irakurri, baina Antonio Lobo Antunesen liburu gehienekin bezala A Ordem Natural das Coisas irakurri nuen behinola eta aitortu beharrean … Continue reading →

Istilu ikaragarriak suertatzen dira hirian nonahi. Ezin naiz kalera jaitsi auzoko haurrekin jolas egitera, arratsaldero bezala gure etxeko espaloian. Arriskutsuegia omen da, behin baino gehiagotan hiriaren erdigunean ia egunero ospatzen diren manifestazioak gure etorbideraino iristen baitira. Atzo bertan poliziak tiroka … Continue reading →