Aritz Mutiozabalen poemak
Asteazkena, 2013-04-24Aritz Mutiozabal (Zarautz, 1980) idazle, musikari eta kazetariaren poemak ekarri ditugu oraingoan Aingura hegodunak atalera. Lehenago Pasaia Hiria lehiaketan saritutako bi lan irakurri ahal izan dizkiogu, Bermingham argitaletxearen eskutik: Ispiluaren aurrean gogoetan (2001), eta Lo hartu aurreko buruhausteak saihesteko pilulen ondorioak (2006).
(Argazkia: Inhar Mutiozabal). .
.
.
Aritz Mutiozabal (Zarautz, 1980). Kazetaria, Urola Kostako Hitza egunkarian. Neü musika taldeko kide ohia. Hainbat literatur lehiaketetan saritua; esaterako, Pasaiako Poesia Lehiaketan. Azken bizpahiru urtetan idatzitako poemen lagina da honakoa:
Zu alaitzeko jantzi ditut kartoizko betaurrekoak
irribarretan sakondu, nola azpimarra
biolin akordea ispilu uhinetan,
kearen usain marrazturik, zure ezpainetan
- Oker zabiltza, bada ezkutaleku hoberik
bilatu nahi zaituztenei saihets egiteko:
izan zaitez ur tanta bat itsasoan,
inork ez zaitu besteengandik bereiziko
Ez nabil ihesean, jolasean baizik
izatekotan, banaiz ur tanta hori
baina zure arterietan zoriona garraiatzen
bihotzerainoko zeharkaldian igeri
- Oker zabiltza, zoriontsua naiz alferrik
kolorerik ez duten ene begiotan
negarraren mintzo isilak akoplatu nahian
ni alaitzeko jantzi dituzun hiru dimentsioko betaurrekotan
#
Infernuak pop hazkura ematen dit,
sentimendu abstraktuetan,
eta askotan ez dut bereizten
Pollock den ala Rosenquist
ketzarretan erretzen ari dena, bere begiak
nire bizkar gainean gurutzatzen dituen bitartean:
bada lurralde isilik,
orekaren mugarrietan zintzilik,
bakea gero eta trumoitsuago esnatzen duelako
ez dakit ziur... nik
gizartearen miseriak margotzen ditut oihal birjinetan,
baita tomate zopak xurgatu ere, tabasko askorekin
eta askotan ez dut bereizten
adierazteko gai naizena maisulana den
ala hondamendiaren iruzkin piktorikoa
Begirada garbi batek guztia alda dezake,
baina nire bihotzak ez du begirik,
ez du begirik behar
iluntasunaren errealitate ezberdinetarako,
infernua gero eta hotzago esnatzen duelako
ez dakit ziur... nik
lo egin nahi dut
#
Aingeruak zeuden tokian ez nuen hitz egin nahi izan,
nostalgiak Chet Bakerren doinua duelako;
zuri-beltzez profitatutako kriseilua itzaldu genuen,
zigarroaren azken hatsarekin
Maite ninduzula esan zenidan, eta nik
sinetsi egin nizun. Sinetsiko ez nizun bada,
begiekin orekatu baizenuen ipar-orratza
Denboraren aitzakiaz,
balada triste bat gosaldu nuen:
hotza egiten du birigarroen basoan
hezetasun argi zaporez,
otar bat bete likenez
Estigma ketuei ez darie odolik,
egurrez distiratutako ikono eskegiek
sufrikarioa dutenean aurpegi
Antzeztu dezatela santu eta santa guztiek,
jakin badakit gezurretan dabilena
bere buruaz lotsatzen dela
Aingeruak zeuden tokian hitz egiten bukatu nuen,
nostalgia ipar-orratzaren minbizia delako;
goroldioz jota dagoen katea
#
Espaloiak gurutzatzen ditudan bakoitzean
arlekinak bistaratzen ditut,
errugabe kondenatzeko urkamendira
aurpegi zuri, malko beltz
irribarrik ez
Mutu bilakatu da harremana:
ez dizut askotan idazten,
ezta esaten ere
Laztan batekin argi dagoelako, akaso
Kontzientzia makilajerik gabe,
badakit eta saiatzen naiz...
Keinu bat antzeman nahian bestaldetik
negar isilaren talka
ahanzteko balioko balu...
Autoak saihestera zigortu naute,
eta pailazo gehiegi dago bolante aurrean