Kaspar Hauserren kasuak interes handia piztu du belaunaldiz-belaunaldi. Alemanian, Nurenbergen 1828ko maiatzaren 26an 16 urte inguruko gazte bat azaldu zen, eskuan nota bat zuela, bertan bere izena idatzia: Kaspar Hauser. Une horretan Hauserrek ez zekien ez idazten, ez irakurtzen, ez hitz egiten. (Argazkia: Werner Herzog-en filmatik).
Aspalditik, ez dago utopiarako lekurik gure bizitzan. Mundu berria eta hobea nahi dugu, baina egiten al dugu ezer hori lortzeko? Literatura distopikoak zer gerta litekeen ohartarazten digu, aldaketak egiten hasi ezean.
Roberto Bolaņoren liburuak abiapuntu dituten hiru sormen lan proposatzen dizkizuegu erreportaje honetan. Bolaņoren liburuetan murgiltzen hasteko, Bolaņoren liburuetan murgiltzen jarraitzeko. (Irudia: Por el olvido liburua).
Ba al dakizu zerk lotzen dituen Joyce Carol Oates (idazlea), Jana Leo (artista) eta Virginie Despentes (idazlea)? Bada, gai batek: hirurek idatzi dute bortxaketaz. Hirurek kontatu dute bortxaketa, eta nork bere erara egin. Hiruren bideak aurkeztu nahi dizkizuegu erreportaje honetan.
Norberak idatzitakoa beste hizkuntza batera pasatzen hastean autoitzulpenaren prozesua martxan jartzen da. Euskal idazle bat baino gehiago izan da bere literatur lanak erdaretara eman dituena.
Juan Kruz Igerabidek "Aforismoaz" artikulua idatzi du Hitzen Uberanen. Euskal literaturan utzi duen arrastoa aztertu, eta literatur tradizio ezberdinei begira jarri da bertan, aforismoaren definizio baten bila: "Esaten da aforismoa esperientziaren ondorio dela; baina edozein testu benazko ere ez ote da, bada, esperientziaren ondorio? Ezaugarri horrek ez digu balio aforismoa mugatzeko. Aforismoa pentsamenduarekin jolas zintzo-gaiztoan dabilen esaldi labur zorrotza dela esan daiteke, nolabait hartara hurbiltzeko."
