Haur askok liburuekiko erakarpena sentitzen dute artean irakurtzen ez dakitenean ere. Liburua ez da kontatzen duen istorioa bakarrik, objektua da; usain bat, tamaina bat, eta deskubritu genueneko testuingurua.
"Eman dezagun kanpotik datorren bisitari bati Euskal Herria erakutsi nahi diozula, euskal literatura ardatz duen ibilaldi bat proposatuta. Nora eramango zenuke, irakurle?". Juan Luis Zabalak jarraian irakurri dezakezuen erreportajean pausatu du erantzun posible bat.
Karmen, Amaia, Begoņa, Andrea, Itsaso, Irati, Aintzane. Izan litezke kosmonauta, meatzari, tabernari edo taxista. Eta, akaso, hala izango dira, ez dakigu. Denak ala denak irakurle direlako eseri gara gu haien aurrean, eta rec botoia sakatu dugu, hain gutxitan entzuten diren irakurleen ahotsak grabatzeko.
Ibili. Ibili norabiderik gabe, presarik gabe. Denbora galtzen ikasi. Zeharkatu eguneroko paisaiak, haiek zeharkatzea beste helbururik gabe. Egon normalean erreparatzen ez diezun xehetasunei beha. Geratu normalean hitz egingo ez zenukeen norbaitekin hitz egitera. Nolako bazka izan daitezke paseoak literaturan?
Zarata dabil: gazte askok ez du literaturarik irakurtzen. Izan gaitezen zintzoak: heldu askok ere ez. Hezkuntza literarioa ez da existitzen, ez da eskolaren ardatzetako bat. Baina existitzen dira kontrakarrean ari diren entusiastak.
Zertan da euskarazko queer literatur kritika? 2010an 2007tik aurrerako lanak bildu zituen Desira Desordenatuak liburuak. Hamarkada igaro da, beraz, queer kritikak gurean indarra hartu zuenetik. Desirako partaideen eskutik, ikerbide horretan urteotan egindakoari erreparatzen dio erreportaje honek.
