Angelica Liddell: poesia gordina

• Twitter
• Facebook

Angelica Liddell (Figueres, 1966) aktorea, dramaturgoa eta idazlea da. Oholtzan zein paperean gorputza gordinkeriaz zeharkatzen duten lanak sortzen ditu, irudi bortitzen bidez eta berbaera animaliazkoaz gogoetara bultzatuz. Liddellek egungo gizartearen alderik ilunenak azaleratzea izan ohi du xede, sexua eta heriotza, bortizkeria, boterea, eromena... Liddellek Atra Bilis konpainiaren eskutik oholtzaratu izan ditu bere lanak.

Asko dira paperean jaso izan diren bere testuak, gehienak oholtzarako pentsatutakoak. Haien artean dira Artezblai argitaletxeak argitaratutakoak: 'Y los peces salieron a combatir contra los hombres', 'Y cómo no se pudrió Blancanieves', 'El año de Ricardo', 'Belgrado. Canta lengua el misterio del cuerpo glorioso'. Liddellen antzezlanek poesia ekarri dezakete gogora zenbait kasutan (testua lerro laburretan banatzeko modua, egitura zenbaitetan errepikakorrak, hitzen erritmoa, irudirako joera...), eta poesiara gerturatzen diren lanak ere argitaratu izan ditu. Azken hauen artean da Los deseos de Amherst izeneko liburua (Ediciones Transhumantes, 2008), edizio beltza, zaindua, 'Poemas desechables' bildumaren barruan. Tituluak Emily Dickinsoni egiten dio erreferentzia, Amherst-en bertan jaio, bizi eta hil baitzen idazlea.

Liburu honetatik atera ditugu jarraian doazen amuak:

- Kamisoia sutan irten da    pilota gorri bat doa atzetik    jada ez zaizkit loreak gustatzen    horregatik jaurti ditut kamisoiaren kontra    eta hustu dut    etxea

- Nire bularrak piztientzat aproposak balira    zu aukeratuko zintuzket            - gazte esperientzia gabea    ez dut orgasmoa xede    zure goiztiartasuna baizik    nire eztarrian

- Arratoia bortxatzen dut    eta animalia guztiak    ahulak direlako    eta ni ahula naiz    baina sekula maitatu ez ninduen hura    lur azaleko indartsuena zen

- Esnearen ordez    odola nire bularretan    marea gorri hori isuriko nuke    epileptikoaren keinuekin    nire fikziozko maitaleen ahoan    hain dira txikiak nik maite ditudan izakiak    hain zurbilak    nire gorpuak ama batenak bezala erantzuten duela    baina erratuta    une oro jariatzen dut ezer elikatzen ez duen oritz sulfurotsu bat

- Azalarenak    emearen pasio desordenatua errefusatzen du    desio asegabeak    zorigaitzaren eta    ahuntz-arren kantuaren eragileak    - harriak jaurti ditut harrien kontra    zakurrak amaitu zaizkit    maitasuna ez den maitasuna    bularra gerturatu diot gaixotasun legenar bati    ezerk ez dit komeni bezala negar egiten    ahanzturaren masailezurra darabilkit    luzez gorotzen artean pausaturik den lizunkeria    zabukatzeko    bularreko haur bat bezala